مفهوم عشق نیز تغییر کرده است  و به جای یک احساس پایدار و دائمی، بیشتر به عنوان یک تجربه شخصی و در حال تغییر در نظر گرفته می‌شود. این تغییرات در الگوهای ازدواج، نشان‌دهنده تحولات عمیقی در ساختار خانواده و روابط بین افراد است. همچنین در گذشته، خانواده تصمیم‌گیرنده اصلی در مورد ازدواج و روابط عاطفی افراد بود. عشق در آن زمان بیشتر به عنوان یک بخش از روابط خانوادگی دیده می‌شد و همه اعضای خانواده در آن دخیل بودند. اما امروزه، فرد به تنهایی تصمیم می‌گیرد که با چه کسی ازدواج کند و چه رابطه‌ای داشته باشد. این یعنی عشق دیگر فقط یک موضوع خانوادگی نیست، بلکه یک انتخاب شخصی است. همین تغییر باعث شده تا امروزه عشق به عنوان مهم‌ترین دلیل برای ازدواج در نظر گرفته شود، در حالی که در گذشته، ازدواج اغلب به دلایل دیگری مانند وضعیت اجتماعی یا اقتصادی انجام می‌شد. زندگی در دنیای امروز پر از انتخاب‌های مختلف است. ما هر روز با گزینه‌های زیادی روبرو هستیم و باید یکی از آن‌ها را انتخاب کنیم. این همه انتخاب، زندگی ما را پیچیده‌تر کرده است. حتی احساسات ما هم تحت تأثیر این پیچیدگی قرار گرفته‌اند. مثلاً عشق، که در گذشته یک احساس بسیار خاص و پایدار بود، امروزه بیشتر شبیه یک تجربه است که هر لحظه ممکن است تغییر کند. به عبارت دیگر، عشق در دنیای مدرن، مانند یک کالا شده است که می‌توان آن را به راحتی انتخاب کرد و یا کنار گذاشت. این یعنی ما دیگر به یک عشق واقعی، پایدار و همیشگی فکر نمی‌کنیم، بلکه به دنبال تجربه‌های جدید و هیجان‌انگیز هستیم. در دنیای امروز، خیلی از افراد تعهد در عشق را مثل یک تله می‌بینند. آن‌ها فکر می‌کنند که اگر به کسی تعهد بدهند، دیگر نمی‌توانند با افراد دیگری آشنا شوند و عشق‌های جدید را تجربه کنند. مشاوران هم اغلب به مردم می‌گویند که برای اینکه از رابطه خود لذت ببرند، بهتر است به هم تعهدی ندهند و همیشه گزینه‌های دیگر را هم برای خود باز بگذارند. به نظر باومن، جامعه‌ی امروزی ما به گونه‌ای شده است که مردم دیگر علاقه‌ای به تعهد‌های طولانی‌مدت ندارند و فکر می‌کنند که این تعهدها مانع از آزادی آن‌ها می‌شود. اما باید بگوییم عشق‌هایی که خیلی زود شکل می‌گیرند، خیلی زود هم تمام می‌شوند.