ازدواج؛ چارچوب انسانی در پاسخ به نیاز جنسی

ازدواج از قدیم الایام تا امروز یکی از اصولی ترین و زیباترین قراردادهای بشری بوده است. به بیان ساده تر بسیاری از قراردادهای ازدواج، آثار و نتایج چشمگیری بر فرد و اجتماع برجای می گذارند. حال چرا پاسخگویی به بسیاری نیازها ازجمله نیاز جنسی، صرفا در اقدام به ازدواج معنا پیدا می کند؟

نیاز جنسی به عنوان نیروی طبیعی همانند رودخانه‌ خروشانی است. این رودخانه نیازمند آن است که در مسیر تعیین شده طبیعی خود به حرکت ادامه بدهد در این صورت رودخانه به عنوان منظره ای دلنواز و زیبا نگریسته شده و آثار و برکات خویش را نصیب همگان می کند؛ غیر از این صورت ویرانگر خواهد بود. ازدواج همان کانال امن و هوشمندانه‌ای است که انرژی جنسی را در مسیری سازنده هدایت می‌کند. این چارچوب نه یک محدودیت که در واقع فرصتی است برای تبدیل یک غریزه به یک رابطه‌ای معنادار و جاده ی امن. چرا جوامعی که ازدواج را نهادینه کرده‌اند، از سلامت روانی بالاتری برخوردارند؟

البته درنظر بگیریم که منظور ما از اینکه ازدواج یگانه راه برطرف کردن نیاز جنسی است، بدین معنا نیست که نیاز جنسی تنها دلیل اقدام ما به ازدواج است. ازدواج به سایر بلوغ ها نیاز دارد که در سایر مقالات و درسنامه های حامین بار به آن اشاره کرده‌ایم.

چرا پاسخ به نیاز جنسی در چارچوب ازدواج معنا دارد؟

ازدواج برخلاف تصور برخی، نه قدیمی و نه محدودکننده است بلکه پیشرفته‌ترین سیستم طراحی شده فطری و طبیعی برای پاسخگویی به عمیق‌ترین نیازهای عاطفی و جنسی انسان است. در واقع ازدواج را می‌توان هوشمندانه‌ترین قرارداد عاطفی بشر دانست – قراردادی که در آن نیاز جنسی از سطح یک ارضای موقت به تجربه‌ای غنی و چندبعدی ارتقا می‌یابد.

این نهاد کارآمد، همزمان سه نیاز اساسی بشر را پاسخ می‌گوید: نیاز بیولوژیک، میل به تعلق خاطر و احساس معناداری. لذا ازدواج مانند پلی است که غریزه را به عشق، تمایل را به تعهد و نیاز فردی را به پیوند اجتماعی تبدیل می‌کند. آیا راه بهتر و سنجیده تری برای ترکیب این ابعاد مختلف وجود دارد؟ تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در چارچوب ازدواج به زندگی خود ادامه می دهند، نه‌تنها از رضایت جنسی بیشتری برخوردارند، بلکه از امنیت عاطفی پایدارتری نیز بهره می‌برند.

ازدواج در حقیقت مانند یک اثر هنری خلق‌شده توسط خود طبیعت است – ترکیبی ظریف از شیمی بدن، روانشناسی روابط و ذات اجتماعی خانواده. ازدواج در واقع پیچیده‌ترین و کامل‌ترین پاسخ به نیاز جنسی انسان است؛ پاسخی که همزمان امنیت ایجاد می‌کند، مسئولیت می‌آموزد و معنابخشی ایجاد می‌کند.

مطالعات نوروساینس نشان می‌دهد که رابطه جنسی در چارچوب بستری امنی همچون ازدواج، فعالیت مغز را در مناطقی مرتبط با لذت عمیق، اعتماد و دلبستگی ایمن به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. این یافته‌ها ثابت می‌کند که طبیعت انسان، دقیقا برای چه نوع رابطه‌ای، به نحو حکیمانه طراحی شده است.

تعهد: کلید آرامش در رابطه جنسی

رابطه جنسی بدون تعهد را می توانیم به تجربیات خطرناک روزمرمان تشبیه کنیم. برای مثال رابطه جنسی بدون تعهد مانند رانندگی با چشمان بسته است ممکن است لحظاتی هیجان انگیز داشته باشید، اما پایان اش غیرقابل پیش بینی خواهد بود.

ازدواج با ایجاد چارچوبی از اعتماد و مسئولیت متقابل، این تجربه را به سفری امن و پایدار تبدیل می‌کند که در آن می توانید با آرامش کامل از لذت‌های عمیقتر آن بهره مند شوید. تحقیقات نشان می‌دهد سطح هورمون های استرس در افرادی که روابط پایدار ازدواج دارند، به مراتب پایین‌تر است. آیا این نشان نمی‌دهد که طبیعت انسان به دنبال بهره مندی از امنیت روانی است، نه فقط هیجان‌های گذرا؟

در دنیایی که روابط جایگزین به کالایی مصرفی تبدیل شده است، ازدواج همچون یک اثر هنری ارزشمند می‌درخشد؛ اثری که زمان، انرژی و تعهد هنرمندانه می‌طلبد تا به کمال برسد. این تعهد دوطرفه نه‌تنها از آسیب‌های روانی پیشگیری می‌کند، بلکه فضایی امن برای کشف لایه های عمیق تر صمیمیت جنسی و عاطفی ایجاد می نماید.

روانشناسان تاکید می‌کنند که تداوم رابطه جنسی سالم، نیازمند بستری از اعتماد و امنیت است؛ همان چیزی که فقط در سایه ازدواج پایدار به دست می‌آید. پس آیا بهتر نیست به جای جمع آوری تجربه های آسیب زا، روی یک شاهکار ماندگار سرمایه گذاری کنیم؟

چگونه امنیت روانی به دنبال برآورده کردن نیاز جنسی در چارچوب ازدواج می آید؟

نیاز جنسی سالم مانند گیاهی است که فقط در خاک حاصلخیز رابطه متعهدانه، تعلق قلبی، قانون، گفت و گو خانواده ها و… رشد می‌کند. ازدواج با ترکیب عناصر عاطفی، روانی، معنوی، اجتماعی و جنسی، بستری ایده‌آل برای شکوفایی این نیاز اساسی فراهم می‌آورد.

نکته مهم این است که نیاز جنسی را نمی توان از مجموع این عناصر  جدا کرد و به صورت تافته جدابافته به آن پرداخت. همانند این است که یک عنصر در غذایمان را مثل روغن یا نمک را جداگانه مصرف کنیم.  باید از خود بپرسیم آیا همه ی عناصر مورد نیاز در ازدواج موفق، در روابط جایگرین وجود دارد؟

انسان به راستی موجودی پیچیده است که نیاز جنسی اش  با میل به عشق، صمیمیت و معنا گره خورده و این دقیقاً همان جایی است که ازدواج به عنوان تنها ساختار تکامل یافته انسانی، می تواند این سه نیاز را همزمان و به شکلی هماهنگ پاسخ دهد.

تجربه روابط جنسی خارج از ازدواج، مانند نوشیدن آب شور است که هرچند برای لحظه ای تشنگی را فرو مینشاند، در بلندمدت تنها تشنگی عمیقتری به جا میگذارد. ازدواج اما مانند چشمهای زلال است که نه تنها عطش جسم، بلکه تشنگی روح و قلب را نیز به شکلی پایدار سیراب می‌کند و در این فرآیند، لذتی عمیق‌تر و ماندگارتر خلق می‌نماید.

لذا یک رابطه جنسی معنادار، چیزی فراتر از ارضای فیزیکی است این تجربه زمانی به اوج می‌رسد که با صمیمیت عاطفی و امنیت روانی و پذیرش اجتماعی همراه باشد. جالب است بدانید مطالعات MRI عملکرد مغز نشان می‌دهد که در روابط متعهدانه، مراکز لذت و دلبستگی مغز همزمان فعال می‌شوند، ترکیبی که فقط در ازدواج سالم یافت می‌شود. از طرفی حس تعلق ناشی از ازدواج، می تواند یکی از قوی‌ترین عوامل ایجاد معنا در زندگی باشد. پس چرا به جای سرگردانی بین روابط جایگزین، راهی را انتخاب نکنیم که هم لذت عمیق‌تر و هم آرامش پایدارتر به ارمغان بیاورد؟

آیا مشکلات اقتصادی دلیل قابل دفاع برای برطرف کردن نیاز جنسی به هرطریقی است؟

مشکلات اقتصادی، هرچند دغدغه‌ای واقعی هستند، اما نمی‌توانند توجیهی اخلاقی یا عقلانی برای برای برطرف کردن نیاز جنسی به هرطریقی باشند. این کار مانند درمان درد با زهر است! مطالعات نشان می‌دهد هزینه‌های پنهان روابط آزاد، از اضطراب و بی‌اعتمادی گرفته تا احساس پوچی، در بلندمدت به امری سنگین‌ است.

جالب اینجاست که ازدواج حتی در ساده‌ترین شکل خود (بدون هزینه‌های تشریفاتی) می‌تواند با ایجاد امنیت عاطفی و تعهد دوطرفه، آرامشی پایدار ببخشد که در هیچ رابطه جایگزینی یافت نمی‌شود. چنانچه به بهانه مشکلات مادی، بنیان خانواده را تضعیف کنیم، انگار که برای تأمین هزینه‌های امروز، سرمایه‌های معنوی فردای خود را بفروشیم؛ معامله‌ای که همیشه در نهایت به ضرر تمام می‌شود.

نقدی کوتاه بر راه های جایگزین ارضای نیاز جنسی غیر از ازدواج

روابط جایگزین ازدواج مانند ساختمانی بدون پی هستند که با اولین تندبادهای زندگی فرو می‌ریزند، به علاوه هیچ ضمانتی برای بقا ندارند و همیشه زیر سایه ترس از رها شدن و بی‌تعلقی زندگی می‌کنند. خیانت، بی‌اعتمادی و اضطراب ناشی از روابط بدون تعهد، مانند موریانه‌هایی هستند که به تدریج بنیان این روابط را می‌خوردند و چیزی جز احساس پوچی و تنهایی بر جای نمی‌گذارند. از منظر اجتماعی، این روابط نه‌تنها نقشی در استحکام جامعه ندارند، بلکه مانند عاملی مخرب، پیوندهای خانوادگی را سست می‌کنند. برای مطالعه بیشتر می توانید به درسنامه نقد راه های جایگزین ازدواج مراجعه کنید.

جدای از آن در ادیان الهی ازجمله اسلام ، ازدواج تنها مسیر مشروع برای ارضای نیاز جنسی است، رابطه جنسی خارج از این چارچوب، نه تنها گناهی بزرگ محسوب می شود، بلکه آفتی است برای روح و روان که فرد را به ورطه فساد اخلاقی و آسیب های عمیق روانی میکشاند. لذا از چه از منطق دین، چه منطق عقلانیت و چه منطق شرع استفاده کنیم، یگانه راه پاسخ گویی به نیاز جنسی در ازدواج نهفته است.

جمع بندی

ازدواج هنرِ ترکیب هوشمندانه‌ی عشق و تعهد است گنجینه‌ای که در آن نیاز جنسی نه به تنهایی، بلکه در کنار امنیت، مشروعیت و رشد انسانی معنا می‌یابد. این نهاد مقدس، تنها مسیری است که لذت جسمانی را با کرامت اخلاقی و مسئولیت‌پذیری پیوند می‌زند و آن را به فرصتی برای تعالی روح تبدیل می‌کند. هرچند راه‌های جایگزین ممکن است وسوسه‌انگیز یا آسان‌تر به نظر برسند، اما هزینه‌های آشکار و پنهان آنها  از آسیب‌های روانی تا فروپاشی روابط بسیار سنگین‌تر از لذت‌های موقتی‌شان است. پس ازدواج نه یک محدودیت، بلکه بالاترین سطح پاسخگویی به نیازهای انسان است؛ انتخابی آگاهانه که هم فرد را به آرامش واقعی می‌رساند و هم جامعه را استحکام می‌بخشد.