مطالعات داخلی و خارجی بسیاری وجود دارد که به پیامدها و عواقب راه های جایگزین ازدواج اشاره کرده اند که به آن ها اشاره خواهد شد. مطالعه ای در چین نشان داد که میان طلاق و تجربه همخوانی رابطه مستقیمی وجود دارد؛ یعنی احتمال طلاق در میان افرادی که در ارتباط همخانگی هستند بیشتر است. در آمریکا احتمال جدایی زوجینی که با یکدیگر همخانه بودند بیش تر از زوجینی بوده که قبل از ازدواج همخانه نبودند و به علاوه تجربه همخانگی با خیانت و خشنونت بیشتری همراه بود.
به نظر می رسد الگوها و رفتارهای موجود در راه های جایگزین ازدواج در تضاد کامل با فرهنگ و ارزش های ایرانی اسلامی است. کسانی که درگیر این نوع روابط شده اند هویت خود را کاملا مستقل از خانواده و فرهنگ جامعه درنظر می گیرند. همچنین عادی سازی سازی روابط جنسی قبل از ازدواج، کنارگذاشتن کامل خانواده در فرایند تشکیل این روابط و عدم تمایل به تشکیل خانواده و تغییر در نگرش به ازدواج چالش مهمی برای بنیان ها و ارزش های خانواده ایرانی می باشد. همچنین راه های جایگزین ازدواج پیامدهای اجتماعی، قانونی، روانشناختی متعددی دارد که به آن ها اشاره می شود.
در راه های جایگزین ازدواج مانند همخانگی ممکن است مقبولیت اجتماعی طرفین کاهش یابد و جایگاه اجتماعی آنان مثل شغل و تحصیل تحت تاثیر منفی قرار بگیرد؛ در چنین وضعیتی بهره وری اجتماعی شان ممکن است کاهش پیدا کند. افراد جامعه ممکن است به این افراد برچسب های اجتماعی بزنند و مورد طرد واقع شوند که در این شرایط ممکن است احساس ناامنی نمایند و احتمال دارد که سراغ رفتارهای پرخطر بروند.
افرادی که در رابطه همخانگی به سر می برند در مقایسه با دیگران ممکن است پیوندها اجتماعی ضعیف تری را با دوستان و اعضای خانواده شان داشته باشند. همچنین حس تعلق اجتماعی آن ها پایین تر است به طوری که هنگامی که در زندگی شان با چالشی مواجه شوند ممکن است حمایت های اجتماعی کمتری را دریافت نمایند. همچنین ممکن است رفتارهای نامناسب و هنجارشکنی های اجتماعی از خود نشان دهند. به علاوه تهدید، تحقیر و تمسخر دروغ گویی و… مواردی است که احتمال دارد این افراد انجام دهند که می تواند به سلامت فرد و طرف مقابل صدمه بزند.
از آنجایی که راه های جایگزین ازدواج در کشور ما پشتوانه ی قانونی ندارد و افرادی که در رابطه هم خانگی هستند در صورت مواجهه با چالشی، تعهد اجتماعی و قانونی در قبال آن ها وجود ندارند و در عوض ممکن است طرفین از نظر قانونی مورد پیگرد قرار بگیرند. به علاوه سایر صاحبان مشاغل و صاحب خانه ها ممکن است به دلیل قوانین از ارائه خدمات به این افراد صرف نظر کنند.
ترس از افشای رابطه، پنهان کاری در راه های جایگزین ازدواج دیده می شود؛ بدین صورت که این افراد تمایل ندارند نگرش و احساسات خود را در این روابط با سایر افراد در میان بگذارند؛ زیرا میان باورها و احساسات خود با سایر اعضای جامعه تفاوت چشمگیری می بینند. همین طور نگرانی از آینده رابطه و ابهام در آن و احساس بی معنایی و پوچی و احساس تنهایی فزاینده پس از ترک رابطه می تواند در این افراد ایجاد شود. همچنین از آنجایی که از نظر اجتماعی و فرهنگی راه های جایگزین ازدواج نیز مقبولیتی وجود ندارد؛ موضوع تعهد و بقای رابطه صرفا بر دوش دو طرف می افتد که می تواند برای طرفین استرس و بار مضاعفی را ایجاد کند.

طرفینی که در چنین رابطه ای به سرمی برند به تدریج اشتیاق و علاقه شان در مقایسه با روزهای نخست کاهش می یابد و این حالت در مورد دختران بیشتر است به نحوی که پس از مدتی این احساس به آن ها دست می دهد که بازیچه طرف مقابل شده اند و از آن ها سو استفاده می شود. همچنین ترس از بارداری و همچنین تعیین تکلیف فرزندی که به دنیا می آید موضوع بسیار پرچالشی است. طبق مطالعات کودکانی که در اینگونه رابطه ها متولد می شوند نسبت به سایر کودکان، مشکلات بیشتری در سلامت روانشناختی، یادگیری و …دارند.