لازم است میان نیازها و ترجیحات فردی و خانواده تعادل برقرار شود؛ در غیر این صورت کیفیت روابط تحت تاثیر منفی قرار خواهد گرفت. برخی از آسیب های فرد گرایی بر خانواده عبارت اند از:

1-کاهش اقدام به ازدواج: با افزایش فردگرایی، افراد تمایل کمتری به ازدواج نشان می‌دهند و به جای پیروی از الگوهای فرهنگی، به دنبال منافع و لذت‌های شخصی هستند. این موضوع نشان‌دهنده آن است که در تصمیم گیری توجهی به انتظارات اجتماعی و خانوادگی نمی شود. در اغلب فرهنگ‌های فردگرا، انتظار دوام و بقای ازدواج چندان منطقی به نظر نمی‌رسد و برخی از افراد به سمت روابط غیررسمی گرایش پیدا می‌کنند.

1-تغییر در انتظارات ازدواج: فردگرایی باعث تغییر در انتظارات مربوط به ازدواج می‌شود. زوج‌ها به‌طور فزاینده‌ای ازدواج را به عنوان یک گام ساده برای رشد شخصی مشترک می‌بینند، نه یک تعهد مادام‌العمر به مسئولیت‌های مشترک. این دیدگاه می‌تواند منجر به بی‌ثباتی شود، زیرا طرفین ممکن است نیازهای فردی خود را بر روابط ترجیح دهند که در نتیجه ممکن است منجر به نارضایتی و درگیری شود.

2-کاهش میزان انسجام خانوادگی: تحقیقات نشان داده‌اند که فردگرایی می‌تواند به کاهش کیفیت روابط خانوادگی منجر شود. افراد ممکن است براساس برخی شرایط، ترجیحات شخصی و اتکای بیش از اندازه به نگرش های خود را به دیدگاه های سایر اعضای خانواده ترجیح بدهند. مطالعات نشان می دهد سبک‌های فردگرایانه به افزایش تنش‌های روانی و اجتماعی منجر می‌شود که بر روابط خانوادگی تأثیر می‌گذارد.

3–کاهش حمایت بین نسلی: فردگرایی اغلب منجر به پیوندهای بین نسلی ضعیف تر می شود؛ زیرا نسل جوان به کسب استقلال رای بیشتر در مقایسه با سیستم های حمایتی خانواده اهمیت بیشتری می دهد. این می تواند منجر به کاهش تعلق، حمایت و همراهی والدین شود. البته همان گونه که در مقاله دخالت والدین در ازدواج اشاره کردیم، رابطه با خانواده بایستی در سطح معقول باشد.

4-پیامدهای منفی بر سلامت روان: با افزایش تمرکز بر استقلال و ترجیحات فردی، بسیاری از افراد ممکن است به دلیل فقدان سیستم های حمایتی که معمولاً توسط پیوندهای نزدیک خانواده ارائه می شود، با چالش مربوط به سلامت روان دست و پنجه نرم کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که اعضای خانواده، به‌ویژه کودکان و افراد مسن، ممکن است از نظر روانی از کاهش حمایت عاطفی و مشارکت رنج ببرند.

5-افزایش نرخ طلاق: از آنجایی که افراد به دنبال تحقق رضایت شخصی هستند، ممکن است تمایل کمتری به سازگاری داشته باشند، که به افزایش نرخ طلاق و مختل شدن محیط های خانوادگی کمک می کند. پیگیر کردن بیش از حد ترجیحات خود گاهی بر ثبات زناشویی و خانواده اولویت داده می شود و اثرات نامطلوبی بر اعضای خانواده می گذارد.

درنظر داشته باشید که رسانه‌های اجتماعی، می‌تواند تمایلات فردگرایانه را با ترویج ترجیحات و تمایلات شخصی و خودمختاری پرورش دهد و به طور بالقوه  کیفیت تعاملات خانوادگی را کاهش دهد. مواجهه با ارزش‌های غربی از طریق رسانه‌ها، خانواده‌های ایرانی را با سبک‌های زندگی فردگرایانه آشنا کرده است که روحیه اتکای  بیش از اندازه به خود را افزایش داده است.